Eski zamanlardan beri, Rus el kadınları inci nakış sanatı ile ünlüdür. Sizi bizimle büyüleyici bir tarihi yolculuğa çıkarmaya davet ediyoruz!
Bugün, "inciler" kelimesiyle, öncelikle Grace Kelly tarzında inciklerin incisi olan Coco Chanel inci boncuklarını, moda parıltısının genellikle akşam görünümünün mükemmel bir tamamlayıcısı olarak önerdiği asil karanfilleri hatırlıyoruz. Ve nadiren hatırlıyoruz (ya da hiç bilmiyoruz!) Rusya'da incilerle yapılan nakış, Rus zanaatkarlarının eşi görülmemiş yüksekliklere ulaştığı alışılmadık bir iğne işi tipiydi!
İnci saçılması: Jantı kadife ve boncuklarla süsleyin
İnci dikiş: nehirler ve denizler
Kremlin Atölyeleri, 1672-1673 Rusya'daki incilerin ilk sözü eski Rus kroniklerinde bulunur. Örneğin, en eski Rus annalistik tonozlarından biri olan Ipatiev Chronicle'da, 1185'in yangında Vladimir'de yakılan altın ve incilerle işlemeli birçok öğeden bahsediliyor. Bu antik zamanlarda, yerel nehir incileri kullanıldı ve gelecekte bu taşın yerli olarak çıkarılması büyük ölçüde çarpıcıydı: Volga'dan İnci akıntısına ve Onega Gölü ve Zaonezhie havzasına 150'den fazla nehir inci tedarik etti. Ancak zamanla, deniz incileri Rus ithalatının en önemli eşyalarından biri haline geldi, bu yüzden XVII yüzyılda. Rus krallığının açıklamasının yazarı olan İsveç diplomatik misyonunun bir üyesi olan Johann Philipp Kilburger samimi bir sürprizle şöyle yazdı: "İnciler Rusya'da tüm Avrupa'dan daha fazla kullanıldı."
Kuzey nehirlerimiz inciler açısından çok zengindi, devlet kelimenin tam anlamıyla üretimi kontrol edemedi ve - ne kadar inanılmaz olursa olsun! - lüks, tamamen işlemeli incilerle tatil elbiseleri sıradan köylü kadınları bile karşılayabilir. Gezgin Baron August von Hacksthausen, notlarında, bazı illerin köylü ortamında inci yaygınlığı konusunda çok doğru bir fikir veriyor, örneğin, "her köylü kadının 200 ila 300 ve bazen başörtüsünde 1000'e kadar gerçek inci" !
Podolnik feloni, Kremlin Atölyeleri, XVII yüzyıl Böyle bir lüks çok basit bir şekilde açıklanır: nehir incilerinin çıkarılmasıyla uğraşan köylülerdi, bu yüzden kaçınılmaz olarak, en yüksek kalitede olmasa da, ailelere yerleşti.
İnci Oyunu: DIY Kolye
İnci çeşitleri ve hazırlanması
İncinin bolluğuna rağmen, değeri büyük ölçüde değişti ve elbette boyut ve renge bağlıydı. Sarımsı inciler onurlandırılmadı, bu nedenle, örneğin, Çin'den ithal edilen popüler değildi, ancak kar beyazı veya ince renkli taş en değerli olarak kabul edildi. Şekil de büyük önem taşıyordu: düzenli yuvarlak şekilli incilere “yuvarlak” veya “eğimli” denir ve büyümeleri olan düzensiz dikdörtgen şeklinde incilere farklı denirdi, örneğin “çirkin”, “dişlek” veya “boynuzlu”.
Kullanmadan önce inciler birkaç aşamada işlendi. Sadece kabuklardan çıkarılan inciler hemen sertleşmez ve sertleştiklerinde kalitesi sertleşebilir. Bu nedenle, sözde "dekapaj" a tabi tutuldu. Böylece bu süreç eski kitaplarda inci yakalama hakkında açıklanıyor: “Sanayiciler, tahılları görüyorlar, etten yırtıyorlar ve iki saat boyunca tuttukları ağzına koyuyorlar ve buna“ dekapaj ”deniyor. Bundan sonra, ıslak bir bezdeki inciler koynunda tutulur. tamamen sertleşmeyecek. "Sertleştirilmiş inciler genellikle en kötü durumda zımpara ve en iyi gerçek elmas kullanılarak ek olarak temizlenir ve öğütülür ve bu çalışmaya “elmas inciler” denir. Daha sonra, çeşitli boyutlarda matkapların yardımıyla, incilerde delikler açıldı (bazen bir insan saçı kalınlığında!), Ancak nakış için henüz sertleştirilmemiş incilerin ince bir iğne ile delinebileceği de bilinmektedir. Son aşamada, inciler boyuta göre sıralandı: küçük, orta, büyük.
DIY inci yaka
Inci nakış: kadın sanat
Prenses Yusupova Zinaida Nikolaevna. Top için kıyafet. 1903 Aksi halde "düşürme", "kulaç" olarak adlandırılan incilerle dikiş yapmak, örneğin bağcıklı erkeklerin yaygın olduğu dantel işinden kadınların ayrıcalığı olarak kabul edildi. Rus zanaatkârlarının ünü ülke dışında bile sarsıldı! “Dikişte,” İsveçli asilzade Peter yazdı, “incili birçok nakışçıyı geçecek şekilde yetenekli ve yetenekliler ve çalışmaları uzak topraklara ihraç edildi.”
İğne kadınlarına olan talep o kadar yüksekti ki, atölyeler sadece manastırlarda değil, aynı zamanda laik, "armatürler" olarak da her yerde ortaya çıkmaya başladı. Prens Staritsky, Godunov'un boyarları, Stroganovların "ticaret konukları" ve diğerleri gibi bilinen eserlerin bilinen eserleri.
Kremlin'in Talimatları, Atölyeleri, 1672−1673 Genellikle evin hostesi böyle bir armatürü yönetti - kural olarak, yetenekli bir zanaatkar olan soylu kadın, prenses, kraliçe. İğne kadınlarının personeli, evin başkanının kıvamına bağlı olarak görevlendirildi ve bazen yüzlerce kişiye ulaşırken, askerlerin kızları ve kızları, üst düzey beylerin odalarında nakışla uğraşırken, basit köylüler evlerde daha basit çalıştılar.
Teknik ve teknikler
XII. Yüzyıl Novgorod Devlet Birleşik Müzesi-Rezervi Bize düşen inci dikiş tekniklerinin en eski örnekleri, Novgorod Müzesi'nde saklanan 12. yüzyıl el çantalarıdır. Taban, döşemesiz doğrudan bir kumaş üzerine, "eskrim incileri" olarak adlandırılan küçük incilerle yapılır. 15. yüzyıldan başlayarak, kural olarak, inciler kumaş üzerine değil, bir ya da iki sıradaki beyaz bir kordondan ya da “beyaz” beyaz ipliklerden yapılmış bir zemin üzerine dikilir. Yani, aslında, teknik denir - beyaz dikim.
Böyle bir tekniğin avantajları açıktır: eğer temel kumaş aşınmışsa, dikiş kesilebilir ve yeni bir arka plana aktarılabilir ve taşlar ayrı bölümlerden koparsa, döşeme nedeniyle desen kırılmaz ve kolayca geri yüklenir.
Dikim yaparken, siyah kadife üzerine dağılmış inciler ilk önce uzun beyaz güçlü bir keten veya ipek iplik üzerine bir iğne ile gerilir. İnci ipliği genellikle bir desende düzenlenir ve dikiş her bir taşın arkasına yapılırken, başka bir ipliğe çapraz dikişle tutturulur.
Genellikle, inci nakış, altın nakışa bitişikti, örneğin, her iki tarafta kılıflı 6-7 altın iplik kordonu birlikte bükülmüştü. Ayrıca, çeşitli malzemeler, pırıltılar ve diğer değerli taşlar kullanıldı.
Sakkos, Kremlin Atölyeleri, 1696 İlginç bir gerçek: kasnakta (tekniğe bakılmaksızın) gerçekleştirilen tüm eski dikiş örnekleri, kasnaktan çıkarılırken işin büzülmesini önlemek için kvas üzerine kaynaklı bir macun ile arkaya yağlanmıştır! Bu durumda, tutkal doğrudan dikişin arkasına elle uygulandı ve bazen özellikle büyük işlerde tüm yanlış taraf lekelendi.
İnci dikiş teknikleri çok çeşitli ve yaratıcıdır, bu yüzden onları bugün tüm çeşitliliklerinde ve inceliklerinde incelemek isteyenler sadece kitapların üzerinde çalışmak zorunda kalmaz, aynı zamanda bir profil atölyesinde de çalışmaya giderler!
“Tatlı incilerim göğsünde tatlı! ...” I.A. Bunin, 1901
Armouries İnci dikiş iki ana bölüme ayrılabilir: laik ve kilise.Dini bir bakış açısından, inciler doğrudan saflık, saflık ve kutsallık ile ilişkilendirildi, bu yüzden sadece kilise giysilerinin dekorasyonunda ve ikonların yaratılmasında yaygın olarak kullanılmadı, aynı zamanda fresklerde meleklerin ve azizlerin kıyafetlerinin dekorasyonu olarak tasvir edildi.
Talimatlar, XVII yüzyılın ikinci yarısı. XVI yüzyılda, incilerle dikiş sanatı, tüm çeşitliliğinde - her şeyden önce egemen ve çevresinin lüks kıyafetlerinde aktif olarak gelişmeye ve ortaya çıkmaya başlar. İmparator II. Maximilian Büyükelçisi Hans Kobenzl, tamamen elmas, yakut, aptallar ve diğer değerli taşlar ve incilerle kaplı, Korkunç İvan'ın mantosunu anlattı! Ve bu, dekorasyon ve kraliyet kıyafetlerinin ihtişamının vurduğu yabancı konukların diğer birçok tanıklığından sadece biridir. Sadece tatil kıyafetleri incilerle değil, aynı zamanda üst, örneğin kürk mantolar ve yağmurluklar, şapkalar, kaftanlar, korkuluklar, hatta ayakkabılar ile işlendi!
Bot, 17. yüzyılın ikinci yarısı, Armory 17. yüzyılın ikinci yarısında inci dikiş gerçek gününe ulaştı: kompozisyonlar daha karmaşık hale geldi, teknikler ve teknikler mükemmelleştirildi ve şaşırtıcı yaratıcılık. Hem erkek hem de kadın kıyafetleri incilerle eşit şekilde işlenmiştir: el ilanları, ruh yapıcılar ve küçük kızlar, ancak özellikle kadın başlıklarında bol miktarda inci dikiş sunuldu - tekmeler, kokoshniks, kızların patlamaları, pansumanlar, coruna, kronlar, nakışlar vb. inciler ve değerli taşlar, şapkalar çok değerliydi ve genellikle değerli bir hediye olarak sunuldu ve miras yoluyla da geçti.
Konstantin Makovsky'nin Portreleri Inci Dikiş Günbatımı
XVIII yüzyılda, ne yazık ki, pahalı malzemeleri daha ucuz olanlarla değiştirme isteği kazanmaya başladı - gerçek inciler giderek sahte olanlarla değiştirildi. Ve nedeni, 1680'de Paris'te, cam boncukların özel bir kompozisyonla doldurulduğu ve gerçekten gerçek bir taş gibi göründüğü yapay inciler yaratmak için bir yöntemin icat edilmesiydi, aynı zamanda Rusya'daki inci endüstrisinin çürümesine neden olduğu için de bir yöntem icat edildi. Kontrolsüz üretim de dahil olmak üzere kaynaklar tükendi, bu da ekolojideki bir değişiklik, sahilin bataklığı ve suyun mineral süspansiyonlarla bulanıklaşmasından kaynaklandı. Aynı kader, dünyadaki diğer birçok inci madenciliği alanında da etkili oldu. İnci dikiş yavaş yavaş azaldı ve mevcut duruma adapte olan ustalar, doğal inci ve sahte incileri tek parça halinde karıştırdı ve özgünlük görünümü yarattı.
Kokoshnik. Nehir incileri, sedef, boncuklar, altın nakış. Olonets eyaleti, XIX yüzyıl. Rusya Müzesi Ama XX yüzyılda beklenmedik bir şekilde. durum önemli ölçüde değişti. Aniden, bilinmeyen inciler Londra pazarında görünmeye başladı ve bir süre için tüccarlar ve kuyumcular yeni bir çıkarma yerinin bulunduğuna inanıyorlardı ... Ancak, gerçek yakında açıldı - incileri yetiştirmeyi öğrendiler, yani onları yapay olarak büyütmeyi öğrendiler. Açıkçası, bu incilere sahte denilemez; Üretimleri zor bir süreçtir, bazen 12 yıla kadar sürer! Ancak, yine de, insanlar doğal ve kültür incileri arasında doğru bir ayrım yapmanın bir yolunu bulur bulmaz, ikincisinin fiyatları keskin bir şekilde düştü.
Kokoshnik, Novgorod dudakları. Nehir incileriyle işlemeli. Rus Müzesi, St. Petersburg. Bugün, incilerin% 90'ından fazlası tarlalarda yetiştirilmektedir ve buna ek olarak, yapay olanları yaratmanın yolları vardır - örneğin, bir taban topuna inci serpmek. Doğal incilerin fiyatı son derece yüksektir ve çok az üretilir, çünkü birkaç yüksek kaliteli inci elde etmek için yaklaşık yüz istiridye öldürmeniz gerekir!
Bugün, Rus inci nakışının çarpıcı ihtişamına hayran kalmaya devam ediyoruz - ancak bugün hakim olabilir.
DIY inci kolye
Makaleyi yazarken aşağıdaki kaynaklar kullanıldı:
M.N.Mertsalova "Yaşayan İnci"
Î.I. Vishnevskaya "Rusya'da inci dikiş"
T.T. İvanova "İnci elbise"
L.I. Yakunin "İncili Rus dikişi"
S. Baghdasarova "İnci sevgisi: Rus sanatında inciler"
N. M. Schekotov "Eski Rus dikişi"
